Pomysł na weekend - Kotowice | jezioro Panieńskie -

Bo czasem okazuje się, że „zwykły” spacer po lesie jest właśnie tym, czego potrzebowaliśmy.

Cisza, spokój i…

Błoto. Dużo błota. Jak jesień to i trzeszczących pod nogami liści. Tymczasem jak zima, to czasami skrzypiący śnieg i zmrożone dookoła, co tylko się da. Jak wiosna, to świeże kwiatki, kwitnące roślinki, pączki, dużo różnistych zapachów, za którymi tak stęskniliśmy się przez zimę. A lato? No… Latem to gorąco jest. A w lesie zwykle możesz znaleźć trochę ukojenia. Ukojenia dla nerwów, dla rozgrzanego ciała i zamyślonej głowy. A błoto? Błoto jest super. Klei się do butów, które zostawiają super ślady. Czasem można zgubić w nim buta. Dobrze, gdy to jednak kalosz. Łatwiej go umyć. A ile przy tym radości…

Patyki. Wszędzie patyki.

O co chodzi z tymi patykami? Okazuje się, że nie ma lepszej zabawki. Na nasze spacery nawet, jeśli zdarza nam się wziąć jakieś zabawki, zwykle zostają one potem w aucie lub jeżdżą zapomniane w wózku czy przyczepce. Bo las (czy to czasem łąka), kryje w sobie tyle zabawek, że zwykle dzieci nie mają problemu ze znalezieniem sobie zajęcia.

Wybierając się do kotowickiego lasu nad jezioro Panieńskie nie mieliśmy żadnego planu. Szliśmy po prostu na spacer. Akurat był to czas, gdy woda wszędzie wokół stała dość wysoko, więc nie dość, że było dużo błota, to także dużo liści, patyków, a i nawet znalazło się zwalone drzewo, na które trzeba było się wdrapać, żeby zostać na tej samej ścieżce.

Przeszkoda? Nie sądzę ;-) — Przeszkoda? Nie sądzę 😉

Dla odmiany lubimy co jakiś czas pojechać w inną stronę niż dotychczas, w inny las, pójść inną ścieżką. I tym razem wybraliśmy się do Kotowic, ale nie na tak często odwiedzaną ostatnio wieżę widokową. Zaparkowaliśmy kawałeczek za stacją PKP w Kotowicach i stamtąd udaliśmy się szutrową ścieżką wgłąb lasu. Bez konkretnego celu i planu.

Woda

Jak jest woda, to jest i zabawa!

W sumie nie obeszliśmy dużo, bo z domu wyjechaliśmy już naprawdę późno. Ostatnio bywa, że ciężko nam przychodzi wyjść z domu. Chyba wszystkim się nam udzieliło i najchętniej nie wyściubialibyśmy nosa poza nasze 4 ciepłe ściany. 😉 Obeszliśmy kawałeczek jeziora Panieńskiego, które na ówczesny czas wyglądało naprawdę dorodnie. Niektóre ścieżki były też zalane, trzeba było uważać.

Ostatnio wózek jakoś rzadko się nam przydaje

Jednym zdaniem

Spacer nad jezioro Panieńskie w Kotowicach okazał się bardzo uspokajającym. 🙂 Wieczory tej jesienio-zimy przychodzą nam z pewnymi trudnościami. Ciemno, zimno i w ogóle jakoś tak buro. Dzieci chyba doskonale wyczuwają też nasze zmęczenie i frustrację obecną sytuacją i jak już uda się nam wyjść, to wyjście choćby „za winkiel” zawsze okazuje się oczyszczającym atmosferę.

Jezioro Panieńskie w Kotowicach znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie z linią kolejową. My staraliśmy się trzymać jeziorka i nie zbliżaliśmy się do torów. Tym bardziej, że był z nami pies. Spotkaliśmy zaledwie kilka osób, jednego gadatliwego pana z pieskiem, dwóch niezbyt rozmownych wędkarzy i grupkę trojga ludzi z termosem (pewnie z herbatką w środku). 😀

Jedynym, ale sporym minusem, były takie „kwiatki” na poniższym zdjęciu. Śmieci w lesie spotykamy naprawdę często i strasznie mnie to smuci i wkurza. Nie potrafię zrozumieć, jak tak można robić. 🙁

Niestety nie obeszliśmy całego jeziorka, nie jestem nawet pewna, czy jest taka możliwość. Zrobiliśmy spacer na tzw. agrafkę, czyli tam i z powrotem. Droga prowadząca do samej stacji kolejowej jest dość wysłużona (czyt. dziurawa), więc jedziemy nią powoli! Parking jest tzw. „dziki”, choć może po prostu nie znaleźliśmy tego „prawidłowego”?